Pościg

***

W Polsce piękna, wręcz wiosenna pogoda (z tego co mi mama opowiadała), a u nas szaleje wiatrzysko, pada deszcz i jest ogólnie bardzo nieprzyjemnie. Z tego też powodu całe dnie spędzam z Maluchem w domu i z tego też powodu oboje już dostajemy do głowy :/ Dodatkowo Małemu chyba idą ząbki i ma masakryczny humor. Ciągle popłakuje, chodzi za mną i sam nie wie czego chce. Próbuje go zabawić,

zainteresować czymś, ale ten wszystko rzuca na bok i mi na kolana się pcha i cycusia przez bluzkę szuka. No bieda z tą pogodą, bo tak chociaż wspólne spacery z jego koleżanką poprawiają mu nastrój. Dziś zaplanowałyśmy z drugą mamą, że zabieramy dzieciaki na szaleństwa do małpiego gaju. Jest niedaleko, niedrogi, dzieci się wyszaleją z dwie godzinki, my razem z nimi :) Niestety na miejscu okazało się, że akurat w poniedziałki jest zamknięte. Szlag by to! Nie zastanawiając się długo pojechałam z synkiem na szybkie zakupy do centrum handlowego. Niby żadna to rozrywka, ale przynajmniej tam Maluch ma gdzie biegać, są autka-automaty, na których może pokręcić kierownicą i potrąbić. A i jeszcze są ruchome schody do jazdy w te i wewte oraz windy, które Mały uwielbia ze względu na przyciski, które namiętnie wciska (czasami przez to jeździmy przez to góra - dół, po kilka razy). Także nawet w centrum handlowym może być fajnie...

Dziś Maluch postanowił, że oprócz wyżej wymienionych "sklepowych rozrywek" zrobi mamie inną rozrywkę, pt.: "Goń mnie mamo po sklepie, bo właśnie ci uciekam"... albo jeszcze inną: "Nigdzie nie idę, leżę sobie teraz na środku sklepu i podziwiam sufit". Albo jeszcze inną: " Mamo! Zobacz jak szampony potrafią latać!" (i stałam później i układałam szampony z powrotem na półkę). Dziś synek pobił samego siebie, z bezczelnym uśmiechem na twarzy! Naprawdę dał popis możliwości, a ja wyszłam ze sklepu mokra jak szczur. Choć momentami ludzie patrzyli na mnie jak na ufoludka, że przecież dziecko leży na środku i go nie zbieram, nie krzyczę, nie szarpię, tylko się uśmiecham. Inni (rodzice) zatrzymywali się i pokazywali mojego synka swoim dzieciom i śmiali się razem ze mną (nie złośliwie). Taki etap. Ja to wiem i inni rodzice też to wiedzą. Chyba rozumieją, że czasami dziecko protestuje i nie chce iść, że siada nawet na środku alejki i się śmieje i macha mamie na pożegnanie, ale gdy ta tylko zniknie z pola widzenia zaczyna biec za nią. Ja tak robiłam. Nie szarpałam się z Maluchem, tylko udawałam, że się z nim żegnam i szłam dalej, w bezpieczną odległość, tak żeby on mnie już nie widział, ale ja miałam go cały czas na oku :) Czasami biegł w moją stronę, a czasami uciekał jeszcze dalej i wtedy zaczynał się mój pościg. Ale wiecie co, fajnie i zabawnie było. Mam tylko nauczkę, żeby następnym razem brać wózek, a nie koszyk, wtedy mogę zawsze Malca chociaż na chwilkę posadzić i zrobić spokojnie zakupy (dziś połowy rzeczy zapomniałam).

Teraz zastanawiam się nad kupnem o takich lub podobnych szelek. Koleżanka ma takie podobne i sprawdzają się w 100%. Dziecko ma możliwość spacerowania przed tobą, nie musisz trzymać dziecka za rękę (mój synek póki co lubi chodzić za rączkę, ale wiem, że z wiekiem to się zmienia i jest bunt), a jednocześnie masz dziecko blisko siebie i pod kontrolą. Dziś właśnie takich szelek mi brakowało :)

 źródło

Niektórzy mogą się śmiać, że prowadzę dziecko na smyczy jak psa, ale tu nie ma niczego śmiesznego. Bezpieczeństwo malucha jest najważniejsze. A czy Wy macie podobne doświadczenia z dziećmi w sklepie? Może macie jakieś magiczne, sprawdzone sposoby na okiełznanie takiego małego wulkanu energii? 

Pozdrawiam,