Można się zakochać

 ***

Czy można się zakochać we własnym dziecku? I nie mam tu na myśli takiego zakochania, chemii jaka towarzyszy kobiecie i mężczyźnie. Mowa bardziej o miłości rodzicielskiej. O tej, która rodzi się w sercach rodziców, w momencie kiedy dziecko pojawia się na świecie. U mamy uczucia pojawiają się kiedy nosi jeszcze dziecko pod sercem, ale facet (a przynajmniej

większość z nich) musi zobaczyć, dotknąć, przytulić, żeby uwierzyć ;) Wzrokowiec. I nie twierdzę absolutnie, że mężczyzna nie kocha dziecka, które jest jeszcze w brzuszku... Kocha, ale to dla niego jeszcze abstrakcja. Dopiero, kiedy dziecko już jest w jego ramionach ta miłość rozkwita.*

My mamy, już tak mamy, że potrafimy się rozczulać nad naszym maleństwem. Nie znam chyba mamy, która by nie szczebiotała, nie przytulała, nie całowała i nie pieściła swojego dziecka. Dla każdej z nas nasze dziecko jest najpiękniejsze, najcudowniejsze, najmądrzejsze, najukochańsze i pewnie jeszcze wiele naj mogłabym wypisać.

Mówię szczerze. Jestem zakochana w moim synku i to po same uszy. Ale on sam sobie temu winny ;) No bo jak nie być zakochanym w tym słodkim uśmiechu, w tych niewinnych oczkach, w tych malutkich rączkach, w tym pulchniutkim brzuszku, w tych nóżkach co paróweczki przypominają i w tych stópkach co tak rozczulają? No jak?

Albo, jak serce ma nie bić mocniej, kiedy Maluch tuli się do piersi bo zatęsknił, kiedy woła "mama" gdy wyjdzie się do innego pokoju, kiedy daje buziaka lub kiedy zapłakany (bo się wywrócił) wtula się w ramiona i żali się w tym swoim języku.

Mama, weź mnie przytul...

 

Ach, ile razy mam chęć wycałować te malutkie usteczka. Ile razy mam ochotę zjeść te wszystkie słodziutkie paluszki... schrupać... Kocham! Kocham nad życie! :)

Pozdrawiam,

* wyczytałam takie nowinki w mądrych czasopismach rodzicielskich, więc powtarzam ;)