Straszydło

***

Mamy takich sąsiadów co to psy na swoim podwórku trzymają. Dwa labradory. Podwórko jest niewielkie, a oni rzadko sprzątają po swoich pupilach. W konsekwencji niefajne zapachy mam czasami w domu po otwarciu okna. Często też wlatują takie olbrzymie, czarne, obrzydliwe, włochate muchy. To nie są te zwykłe muchy domowe, tylko mucha Plujka Pospolita (zdjęcie poniżej). 

Pewnie sobie myślicie o czym tak na prawdę chcę napisać?! Po jakiego grzyba prawię tu o muchach? Otóż wczoraj, przy pięknej, słonecznej pogodzie postanowiłam przewietrzyć dom. Kilka takich much wdarło się do domu, kiedy jedliśmy z Maluchem obiad w kuchni. Do tej pory były nam one kompletnie obojętne. Ot, jak latała po domu to sobie latała, a jak już bardzo wkurzała to się jej pozbywaliśmy. Wczoraj jednak synek zareagował na widok muchy tak, jakby zobaczył co najmniej potwora. Zaczął płakać, trząść i spinać się, dosłownie wskoczył w moje ramiona i uczepił się mnie niczym małpka. To samo było wieczorem, kiedy tatuś szykował wodę do kąpieli i nagle w łazience pojawiło się te wielkie muszysko – straszydło. Musiałam wyjść z synkiem do drugiego pokoju i go tam uspokoić. Ciężko było go później zaciągnąć do łazienki, tak się wystraszył. Przy usypianiu także pojawiły się trudności. Synek nie potrafił zasnąć i co chwilkę popłakiwał.

  Jedne dzieci boją się pająków, jeszcze inne potworów ukrytych pod łóżkiem lub w szafie, a mój Szkrabek boi się much! ;) W oczach dziecka nawet mrówka może wyrosnąć do olbrzymich rozmiarów… Ciekawa jestem czy lęk ten był jednorazowy, czy tak zostanie z nami na kolejne kilka miesięcy. Czy Wasze dzieci, drodzy Czytelnicy mają takie swoje straszydło, którego się boją? Jak sobie radzić? Jak wytłumaczyć takiemu maluszkowi, że nie musi się bać?

Pozdrawiam,